Το Ngram είναι ένας πολύ ενδιαφέρον τρόπος με τον οποίο η Google εντοπίζει λέξεις-κλειδιά σε μία μακράς περιόδου βιβλιογραφία, εξάγοντας έτσι ένα semantic αποτέλεσμα εφόσον όχι μόνο επιδεικνύει πορείες αλλά προϊδεάζει κατά τη γνώμη μου και για τάσεις.

[Πηγή: fastcodesign]

“Παίζοντας” λίγο με το Ngram βρέθηκα μπροστά σε αρκετά ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Δε γίνονται και πολλές αναφορές σε post , σωστά; Βέβαια η σημερινή έννοια του όρου “post” =”ανάρτηση” δεν είναι αυτή που χρησιμοποιείται στα βιβλία της περιόδου 1800-1819 αλλά περίμενα πως κοντά στο 2000 τα αμερικανικά τουλάχιστον βιβλία θα παρουσίαζαν μία αυξητική εμφάνιση αν μη τι άλλο.

Αυτό σημαίνει ή πως οι βιβλιογραφίες εξακολουθούν να στηρίζονται σε άρθρα και όχι σε αναρτήσεις [δικαιολογημένα κατά μία έννοια αλλά γιατί να μη μπορεί να αλλάξει αυτό;] ή πως οι  συγγραφείς για θέματα διαδικτύου..χμ.. δεν εμπιστεύονται και τόσο τα καταγεγραμμένα στο διαδίκτυο… [σκέψεις κάνω..]

Τώρα τελευταία γράφου-με πιο συχνά για new media ή είναι η ιδέα μου;

Προφανώς ο όρος και η πραγματικότητα της πουλάνε βιβλιογραφικά. Πέραν λοιπόν της νέας τάξης πραγμάτων, οι συγγραφείς έχουν ήδη “μυριστεί” πως το θέμα έχει ζήτηση..χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν παύει να αποτελεί ένα νέο αντικείμενο μελέτης και ως τέτοιο καταγράφεται και αναλύεται.

Προσέξτε επίσης πόσο λιγότερο γράφου-με για τηλεόραση..

Ανήκω σε αυτή τη κατηγορία ανθρώπων που πιστεύουν πως το περιβάλλον του web [συστήματα, υπηρεσίες και άνθρωποι] δίνουν μία νέα διάσταση στις πραγματικότητες των όρων “επικοινωνία”, “μάθηση” ακόμα και “ιδιοσυγκρασία” , πόσω μάλλον “κουλτούρα”.

Παρατηρείτε πόσο περισσότερο και μεγαλύτερη εγγύτητα γράφου-με [στα βιβλία] για networks = δίκτυα;

Πιστεύω πως πολύ σύντομα ο όρος communication δε θα αρκεί για να περιγράψει αυτό που προκαλεί, κατά μία έννοια επιβάλλει, συντηρεί και καλλιεργεί το πλέγμα δικτύων στο web.

Να δούμε και κάτι διαφορετικό;

Μειδιώ καθώς σκέφτομαι το “δε με ενδιαφέρει τι λες αρκεί να γράφεις σωστά το όνομα μου” κι εδώ θα σας αφήσω με το ρητορικό ίσως ερώτημα “Ποιος φοβάται την Ευρώπη;”  🙂

Kudos Google