Έξι γεμάτα χρόνια έχουν περάσει λοιπόν από την ημέρα που ήρθα στον κόσμο του twitter, αυτής της microblogging πλατφόρμας που άλλαξε κατά πολύ τόσο τον χώρο των social media όσο και τις διαδικτυακές συνειδήσεις.

Προφανώς υπήρξαν αλλαγές και όχι πάντα τόσο ευχάριστες, όμως η κοινωνικοποίηση πέρα από τους αγαθούς ή πονηρούς σκοπούς και ανεξάρτητα με το είδος της πληροφορίας που διακινεί πάντα θα προκαλεί ανακατατάξεις στον τρόπο που σκεφτόμαστε, που εκφραζόμαστε, που λειτουργούμε.

Έχω ήδη γράψει διάφορα post για το twitter [πολλά εκ των οποίων μαζί με βίντεο θα βρείτε εδώ] , σήμερα όμως μου δόθηκε η αφορμή να εκθέσω από απόσταση πλέον [δεν λειτουργώ το site μέχρι να ολοκληρώσω την διπλωματική μου] όσα παρατηρώ να εξελίσσονται [με καλό ή κακό τρόπο].

Το twitter είναι ένας ευφυής τρόπος διαμοιρασμού πληροφορίας και κοινωνικοποίησης που στηρίζεται στην ολιγαρκή έκφραση [140 χαρακτήρες].

Οι χρήστες βέβαια πάντα βρίσκουμε τρόπο να μιλήσουμε περισσότερο αλλάζοντας τους κανόνες κι έτσι συχνά “σπάμε” τα tweet σε συνεχόμενες δηλώσεις.

Μέσα σε αποκομμένες εκφράσεις, mentions, retweets, διαμοιρασμούς συνδέσμων, hashtags και favorites δημιουργούμε έναν κόσμο συνεχούς ροής ομιλίας. Ομιλίας και όχι πάντα πληροφορίας.

Τι έχει αλλάξει;

Για μένα το θέμα δεν είναι τόσο τι έχει αλλάξει όσο το γεγονός πως παρατηρώ μία σταθεροποίηση πλέον σε συγκεκριμένες τάσεις οι οποίες ίσως και να αλλοιώνουν τον θετικό χαρακτήρα του κοινωνικού δικτύου – αλλά δεν παύουν να αποτελούν εξέλιξη όχι μόνο του κόσμου του διαδικτύου αλλά κατ’επέκταση και του συμβατικού μας κόσμου.

Κοινωνικοποίηση

Εξακολουθεί και υφίσταται αυτό το δομικό στοιχείο. Πλέον υπάρχουν πολλοί λογαριασμοί δημοσίων προσώπων δε, και όχι απλά αγνώστων στο ευρύ κοινό. Πολιτικοί, συνεργάτες πολιτικών [κρυφοί και φανεροί], δημόσιες υπηρεσίες, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, εκπομπές, όλοι έχουν μία θέση στα έδρανα του twitter.

Μαζί με αυτούς ένα πλήθος επώνυμων, ανώνυμων, τρολ, πενταπλών και οκταπλών λογαριασμών κι ένας χείμαρρος λόγου, εκτόνωσης και αντίδρασης απέναντι σε κάθε κατεστημένο μονολόγου που μας επιβλήθηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Μόνο που με τον καιρό, κάθε παρουσία στο διαδίκτυο και δη στα κοινωνικά δίκτυα αποκτά καταγεγραμμένο παρελθόν.

Όταν παρακολουθείς ένα timeline 6 χρόνια, γνωρίζεις πολύ καλά την πορεία πολλών. Ποιους στήριξαν, με ποιους διαφώνησαν, για ποιο λόγο.. ακόμα και direct messages [ιδιωτικά μηνύματα] μπορείς να γνωρίζεις εφόσον ναι μεν η τεχνολογία μπορεί να εξασφαλίσει ιδιωτικότητα αλλά δεν μπορεί να αποτρέψει και το κουτσομπολιό 🙂

Ενημέρωση

Προφανώς με όλο αυτό το δημοσιογραφικό πλήθος λογαριασμών στο twitter , είτε προέρχονται από παραδοσιακά μέσα είτε από διαδικτυακά, ακόμα κι αν θέλεις να μην ενημερώνεσαι θα διαπιστώσεις πως αυτό είναι αδύνατο.

Είναι έγκυρη η πληροφόρηση;

Στο διαδίκτυο η ροή της πληροφορίας είναι τεράστιας ταχύτητας κι αυτό αναμενόμενα αντίκειται στην διαδικασία εγκυρότητας.

Μία πληροφορία πρέπει να επιβεβαιωθεί από πολλές και διαφορετικές πηγές διαφορετικά δε μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη. [όχι βέβαια πως θεωρούμε αξιόπιστη την ενημέρωση των παραδοσιακών μέσων, ναι;]

Στην ρευστή ισορροπία ανάμεσα στην έγκυρη πληροφορία αλλά και την ενημέρωση που ίσως δεν λαμβάναμε ποτέ από τα παραδοσιακά μέσα, κάνουμε ένα “σκόντο” και τασσόμαστε υπέρ της δυναμικής να ενημερωθούμε no matter what. Για αυτό και επιμένω πως τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να διδάξουν κρίση.

Μαθαίνουμε να διαβάζουμε, να ερμηνεύουμε [διότι δεν είναι και λίγες οι φορές που παρερμηνεύονται οι εκφράσεις], να κρίνουμε, να διαπιστώνουμε.

Γνώση

Έχω την εντύπωση πως παλαιότερα υπήρχε πιο δυναμικά το στοιχείο αυτό στο twitter. Τώρα έχει υποσκελιστεί από την διάθεση και πρόθεση εκτόνωσης/αντίδρασης.

Παρόλα αυτά διαμοιράζονται συχνά σύνδεσμοι σε άρθρα που μπορούν να παράσχουν γνώση κι αν τύχει να τεθεί ερώτηση που αναζητά γνώση όλο και κάποιος θα βρεθεί να δώσει αν όχι την σωστή απάντηση, τουλάχιστον μία κατεύθυνση προς την εύρεση απάντησης.

Εκτόνωση

Τα κοινωνικά δίκτυα έγιναν οι αλάνες των χρηστών που -κακά τα ψέμματα- ήρθαν στο διαδίκτυο κυρίως για να εκτονωθούν. Είτε αναζητώντας τρόπους ψυχαγωγίας, είτε διασκεδαστικής κοινωνικοποίησης, η δυνατότητα να μπορούμε από την άνεση του χώρου μας να διασκεδάζουμε τον εαυτό μας μαζί με άλλους παραμένει υψηλής δυναμικής στο διαδίκτυο.

Μόνο που συχνά αναφέρεται πως διασκεδάζουμε μέχρι εξάντλησης.

Ατελείωτες ώρες επίμονης εκτόνωσης αναπόφευκτα οδηγεί είτε σε νευρικές αντιδράσεις είτε σε όχληση που δυσαρεστεί το υπόλοιπο σύνολο.

Διότι ένα από τα χαρακτηριστικά του twitter είναι πως δεν υπάρχει προσωπικός μας χώρος. Ακόμα και το timeline μας το οποίο δημιουργούμε μόνοι επιλέγοντας ποιους θέλουμε να ακολουθούμε, ξεφεύγει του ελέγχου μας όταν υπάρχουν retweet.

Διαβάζοντας λοιπόν το άρθρο Twitter opinions don’t mach the mainsteram, σχολίασα με tweet πως είναι λογικό εφόσον στο twitter συντηρείται η εκτόνωση και η αντίδραση.

Προπαγάνδα

Κάθε μέσο επικοινωνίας που απηχεί μήνυμα σε πλήθος κοινού μπορεί να λειτουργήσει ως προπαγάνδα. Όσο πιο αντιδραστικά λειτουργείς δε τόση λιγότερη ψυχραιμία θα επιδείξεις στον τρόπο που διαχέονται οι πολλές αλήθειες.

Άλλες φέρουν επιχειρήματα που αυτοχρίζονται λογικά, άλλες επιχειρούν να επιβάλλουν και άλλες απλά αναπαράγονται από ένα πλήθος λογαριασμών που ποτέ δεν είσαι σίγουρος πως αντιστοιχούν σε διακριτά πρόσωπα.

Ελευθερία του λόγου

Πάντα θα μειδιώ ή θα καγχάζω μπροστά σε αυτή την έκφραση.

Είχα την τύχη ή ατυχία να αποφασίσω να βρίσκομαι πάντα επώνυμα στον γραπτό μου λόγο. Και ως αρθρογράφος και ως διαδικτυακή περσόνα. Από την πρώτη μου δημόσια πρόταση, παρουσιαζόμουν με ονοματεπώνυμο και από κάποια στιγμή με τα divcast και ως πρόσωπο.

Ελευθερία του λόγου δεν υφίσταται. Η αντίθετη άποψη όχι μόνο δεν γίνεται σεβαστή αλλά διώκεται σε σημείο προσβολής και μάλιστα με διάρκεια και ανείπωτη χυδαιότητα. Αυτό είναι το βασικό τίμημα της επώνυμης γνώμης στο διαδίκτυο. Κι αυτό αποδεικνύει επίσης πόσο φτωχή μπορεί να είναι μία διαδικασία διαδραστικότητας στο διαδίκτυο.

Όταν είσαι γυναίκα δε, εκεί τα πράγματα ξεφεύγουν κάθε ορίου εφόσον η σεξιστική επίθεση θεωρείται ευφυής αντίδραση αντεπίθεσης στην αντίθετη άποψη.

Ο μεγαλύτερος φόβος καταλήγει πως το twitter θα γίνει αυτό που όλοι σιγοψιθυρίζουμε: μία αντιγραφή της συμβατικής κοινωνίας και όλων των πρακτικών που καταδικάζουμε με κάθε ευκαιρία στα παραδοσιακά μέσα.

Απαιτείται πλέον όλο και περισσότερη ψυχραιμία για να αντιληφθείς όσα διακινούνται και ακόμα μεγαλύτερη ψυχραιμία για να αντιμετωπίσεις τις διαφωνίες σε όσα εκφράζεις.

Με ένα timeline που κάποιες ώρες σε πνίγει με σεφερλικά λογοπαίγνια γίνεται όλο και πιο δύσκολο να παρακολουθήσεις την ενημέρωση που αναζητάς και χρειάζεσαι όλο και περισσότερες αντοχές να συνυπάρξεις με ένα πλήθος λογαριασμών [και όχι μεμονωμένων χρηστών] οι οποίοι αναπόφευκτα δε θα έχουν κάθε στιγμή της ημέρασ ούτε την ίδια διάθεση με εσένα αλλά ούτε και τα ίδια προβλήματα.

Παραμένω στο twitter όπως και στο facebook και στο blog μου, παρακολουθώ, λαμβάνω, αναμεταδίδω.

Αποδέχομαι την ανάγκη εκτόνωσης, την πραγματικότητα της διαδικτυακής προπαγάνδας, φυσικά και δεν απαξιώνω την δυναμική της αλλαγής που μπορεί να προκαλέσει ο διαδικτυακός λόγος κοινωνικά και πολιτικά, αλλά και δεν τρέφω φρούδες ελπίδες πως σε αυτό τον διαδικτυακό χώρο η εμμονή θα καλυφθεί ποτέ με τον μανδύα του φυσιολογικού…