Ο Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων (General Data Protection Regulation – GDPR) που υποτίθεται πως ισχύει από τα τέλη Μαΐου του 2018 καταλήγει μία ακόμα φαρσοκωμωδία που αποδεικνύει για πολλοστή φορά πως τι να σου κάνει κι ένας νόμος αν συναντά την αντίσταση μιας συλλογικής ανωριμότητας – ή κουτοπονηριάς.

Σύμφωνα με τον GDPR, ουδείς μπορεί να συλλέξει, να αποθηκεύσει, να επεξεργαστεί και να χρησιμοποιήσει δεδομένα εάν προηγουμένως δεν έχει λάβει τη συγκατάθεση των υποκειμένων κι αν δεν έχει ενημερώσει για τον σκοπό και το ακριβές διάστημα για το οποίο θα χρησιμοποιηθούν τα δεδομένα αυτά.

Κι ενώ σε επίπεδο χρηστών η ανάγκη αυτού του κανονισμού εστιάζει στην ενόχληση κυρίως από ανεπιθύμητα ηλεκτρονικά μηνύματα και τηλεφωνικές κλήσεις διαφήμισης προϊόντων, σε επίπεδο επιχειρήσεων, οργανισμών και φορέων, αποκαλύπτεται ως ένα τεράστιο ζήτημα ηθικής τάξης.

Φανταστείτε για παράδειγμα μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτων που λαμβάνει από κάπου πενήντα χιλιάδες (ή πολύ πολύ περισσότερες) ηλεκτρονικές διευθύνσεις ανθρώπων που χρησιμοποιούν συχνά μέσα μαζικής μεταφοράς. Σκεφτείτε πόσο εύκολα μπορεί να συντονίσει μία στοχευμένη διαφήμιση πώλησης αυτοκινήτων εφόσον ξέρει πως απευθύνεται κατά μεγάλη πιθανότητα σε ανθρώπους που δεν έχουν δικό τους μεταφορικό μέσο.

Την προηγούμενη εβδομάδα ένας συνεργάτης, αποφάσισε χωρίς καμία ενημέρωση ή συγκατάθεση να μου προωθεί καθημερινά 20 με 30 ηλεκτρονικά μηνύματα ενημερωτικού ενδιαφέροντος.

Αυτό το «καθημερινά 20 με 30 ηλεκτρονικά μηνύματα» για κάθε σύγχρονο πολίτη που χρησιμοποιεί τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες ώστε να διεκπεραιώνει εργασίες από απόσταση, είναι πραγματικά μαχαιριά στην καρδιά.

Καθόμουν και σκεφτόμουν λοιπόν το χάσμα που με χωρίζει από τον άνθρωπο που αποφάσισε πως ε, δεν έγινε και τίποτα αν στέλνει σε καμιά εκατοστή παραλήπτες (φανεροί όλοι) 30 μηνύματα την ημέρα. Πού να είναι άραγε το κακό;

Αν αποφασίσει κανείς να καταγράψει τις «παρανομίες» των κλικ αυτού του ανθρώπου θα αντιληφθεί πολύ γρήγορα όμως πως το θέμα δεν είναι αν του είχε δοθεί το δικαίωμα να μας πυροβολεί ανεξέλεγκτα με μηνύματα, ούτε εάν χρειαζόταν συγκατάθεση για να διαμοιράσει εκατοντάδες ηλεκτρονικές διευθύνσεις παραληπτών και φυσικά καθόλου δε θα αγγίζαμε το GDPR παρά μόνο θα αναρωτιόμασταν για ποιον λόγο ο άνθρωπος αυτός δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί πως η δυνατότητα στα ηλεκτρονικά περιβάλλοντα δεν είναι αυτομάτως δικαίωμα.

Εφημερίδα Μακεδονία 2/12/2018

Το πρώτο μου μυθιστόρημα Ρόλοι Δραπέτες

    κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.