Έχουμε βρεθεί από την άλλη πλευρά του Μάτριξ. Στην Ζάιον. Σε έναν υπόγειο κόσμο, εγκλωβισμένοι σε σκοτεινά οικοδομήματα πασχίζουμε να επιβιώσουμε διατηρώντας περιστασιακά το δικαίωμα στην απόδραση.

 

 

Ή ίσως να έχει συμβεί το αντίθετο. Να έχουμε μείνει ναρκωμένοι σε ένα όνειρο του Ινσέψιον όπου κάποιος αλγόριθμος αποφάσισε να επαναστατήσει πατώντας τυχαία κλικ που οδήγησαν τον Νίο ακριβώς απέναντι από τον Ντομ Κομπ.

 

 

 

Και τώρα τι;

 

 

Οι περισσότερες διαφημίσεις απεικονίζουν όμορφες οικογενειακές στιγμές, εκδρομές με το αυτοκίνητο, παρέες που μοιράζονται ένα αναψυκτικό ή ένα φαγητό.

Πού συμβαίνουν όλα αυτά; Όχι στην Ζάιον.

 

Κοιτάζουμε την ώρα περιμένοντας να καλέσουμε το τηλέφωνο για να αποδράσουμε στην επίπλαστη ελευθερία του Μάτριξ.

 

3 Μετακίνηση
4 Μετακίνηση

 

Στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων αναρωτιέσαι ποιοι είναι όλοι αυτοί που αναρωτιούνται τόσες ανοησίες.
Φόβος θανάτου και πανικός. Περιμένεις να σε ξυπνήσει κάποιος από το σοκ.

 

Μπροστά σε μια οθόνη ζούμε μια μεταμοντέρνα εκδοχή της Μέρας της Μαρμότας, παρακολουθώντας σειρές και ταινίες που λένε ή δεν λένε να τελειώσουν. Ξανά και ξανά και ξανά μια ίδια ή μια νέα εκδοχή του εαυτού μας.

 

 

Κοίτα, αυτοί αγγίζονται, φιλιούνται, δίνουν το χέρι. Αδιανόητο.

 

Αυτό που παρακολουθούμε, μας εκδικείται για όλες τις φορές που το καταδείξαμε ως ουτοπικό.

 

Τώρα δεν μας απομακρύνουν τα κοινωνικά δίκτυα, σωστά;

Μας φέρνουν πιο κοντά.

 

Τώρα που δεν έχουμε πολλή ζωή και περιμένουμε να δούμε πότε θα σταματήσει επιτέλους η σβούρα να γυρίζει, η φαντασία φθείνει.

 

 

 

Συνεχείς σαχλές προκλήσεις κατακλύζουν το feed.

 

 

Δεν είναι αυτό εκδίκηση; Η εκδίκηση της κοινής λογικής.  Στο διαδίκτυο οι πανδημίες δεν “σκοτώνουν” -καθαρίζουν τα περιβάλλοντά μας από την ανοησία που εκλιπαρεί να συστηθεί.

 

Τα φίλτρα αυτοκτονούν μπροστά στην απουσία γνήσιας εικόνας. Άλλη μια εκδίκηση. Πώς να βάλεις φίλτρο στο τίποτα;

 

Οι συνομωσίες είναι μια κάποια λύση μέσα στην νοσηρότητα του αντιπαραγωγικού χρόνου.
Οι ιδεολογικοί αρνητισμοί το ίδιο.

 

Γκρίνια στην γκρίνια κι αντίδραση στην αντίδραση, θα περάσει ο χρόνος και κάποιος θα μας ρίξει στην μπανιέρα για να ξυπνήσουμε.

 

 

Η νωθρότητα είναι ο μεγάλος εχθρός.

 

Σε στιγμές κρίσης δεν συστηνόμαστε. Αυτό είναι πλάνη που τείνει να γίνει μύθευμα.

 

Σε στιγμές κρίσεις επανεφευρίσκουμε τον εαυτό μας. Μεταλλασσόμαστε.

 

Στο σοκ αντιδρούμε ενστικτωδώς κι ύστερα αναζητούμε νέες ισορροπίες. Βουλιάζουμε κι ύστερα αναδυόμαστε διαφορετικοί.

 

Και σε αυτή την κρίση θα επιβιώσουν όσοι μπορέσουν να προσαρμοστούν.

 

Ζω σχεδόν είκοσι χρόνια μπροστά σε έναν υπολογιστή. Εργασία από απόσταση, σπουδές, κοινωνικοποίηση.

Είναι η πρώτη φορά που όταν κλείνω το pc, βιώνω το «Φεύγω τρέχοντας». Δραπετεύω εκτός ουέμπ. Οποία παραδοξότης!