Η κατάσταση των Ελληνικών Εναλλακτικών ΜΜΕ αυτή τη στιγμή [μετά από 3 προεκλογικές περιόδους/ μία των Ευρωεκλογών πριν δύο χρόνια, μία των Βουλευτικών εκλογών πριν ένα χρόνο και μία πριν τις πρόσφατες Αυτοδιοικητικές εκλογές], έχει να παρουσιάσει ελάχιστα δείγματα επιτυχίας.

Η πολιτική αν και χρησιμοποίησε πρώτη τα διαδικτυακά μέσα, αφυπνίζοντας με κάποιο τρόπο την αγορά, δεν κατόρθωσε να επιδείξει τίποτε άλλο παρά μία άγνοια της διαδικτυακής κουλτούρας, η οποία προσδίδει στην ψυχολογία της μάζας μία εντελώς διαφορετική υφή από αυτή που είχαν συνηθίσει οι διαφημιστές του παραδοσιακού χώρου.

Η υπόλοιπη αγορά επίσης εθελοτυφλώντας, προχώρησε σε βεβιασμένες – συχνά ερασιτεχνικότατες – κινήσεις εμπλοκής και οι χρήστες ανταπέδωσαν με ένα μεγαλειώδες..hide.

Τα patterns των social media αποδείχθηκαν..”λίγα” σε βαρύτητα και σε πολλές περιπτώσεις δεν κατόρθωσαν να διατηρήσουν την αρχική δυναμική τους.

1. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έφερε πρώτη την πολιτική στο διαδίκτυο. Ενώ όμως τα εγχειρήματα της φάνταζαν αν μη τι άλλο αξιοπρεπή, στην εφαρμογή τους από τους διαδικτυακούς λειτουργούς απέφεραν απαξίωση στις περισσότερες περιπτώσεις κι αυτό ίσως όχι επειδή οι ίδιοι δεν είχαν ικανότητες αλλά επειδή δεν είχαν την διαδικτυακή συνειδητότητα να αντιληφθούν πως οι χρήστες πλέον έχουν διαδικτυακή κρίση και ως πολίτες απαιτούν σεβασμό. Παρόλα αυτά, όπως έγραψα σε ένα σχόλιο, ποτέ δεν είναι αργά να επιδείξεις σεβασμό στο web.

2. Αρκετά παραδοσιακά έντυπα απέκτησαν διαδικτυακή παρουσία, συγκεντρώνοντας μάλιστα ένα πλήθος ιδιαίτερα δυνατών αρθρογράφων. Δυστυχώς όμως δε μπόρεσαν να εγκαταλείψουν την παραδοσιακή λογική του μονολόγου ή της επαναλαμβανόμενης δημοσίευσης [έχω εντοπίσει πολύ γνωστό site τηλεοπτικού σταθμού το οποίο έχει δημοσιεύσει περίπου 3 άρθρα πανομοιότυπου περιεχομένου]. Οι σύνδεσμοι [link] στις περισσότερες περιπτώσεις απουσιάζουν, τα κείμενα πολλές φορές είναι τεράστια και οι υπόλοιπες social media παρουσίες τους είναι συχνά πιο φαιδρές και από τις απολύτως ερασιτεχνικές των αδαών χρηστών.

3. Η προώθηση προϊόντων μέσα από facebook pages & groups ακολούθησε μία πορεία φαρσοκωμωδίας, όπου όλοι ίσως επιλέγουμε να γίνουμε fan ή friends , ακολουθώντας συχνά ψεύτικες περσόνες με χιλιάδες friends/ followers αλλά στη συνέχεια προχωρούμε σε κάποιο μεγαλειώδες Hide [απόκρυψη], καταλήγοντας να «ζούμε» μια θεατρική παράσταση με τίτλο : Ποιος κοροϊδεύει ποιον.

4. Κάποιες περιπτώσεις διαφημιστικής προσφοράς προϊόντος με σκοπό την αναδημοσίευση εκδήλωσης, παρουσίασαν μία εντελώς ερασιτεχνική λογική του στυλ «να σου δώσω ένα εισιτήριο για να γράψεις για εμένα;»

5. Οι διαφημιστικές εταιρείες επέδειξαν σοβαρές προσπάθειες , οι οποίες όμως επίσης δεν απέφεραν φοβερά αποτελέσματα κι αυτό για τους λόγους που ανέφερα στην περίπτωση1.

Προσθέστε σε όλα αυτά και μία καλπάζουσα ξενομανία [να γράψει για εμάς κάποιος ξένος/να αναδημοσιεύσουμε εμείς κάποιον ξένο] μαζί με όλες τις διαπλεκόμενες σχέσεις που κατά καιρούς εμφανίζονται [όπερ, πάει περίπατο η αξιοκρατία άρα και η αξιοπιστία], ελάχιστα αντλαμβάνομαι να αλλάζει το σκηνικό εδώ κι η βασική αρχή : Social Media means Trust , πάει περίπατο…

Οπότε; θα ρωτήσει κανείς, δεν υπάρχει “ελπίδα”;

Προσωπικά δεν πιστεύω στην βαρύτητα της ελπίδας ως δυναμική. Πιστεύω όμως στο Πράττειν [action] και αυτό σκοπεύω να επιδείξω στις αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν.

Ε.Β.