Το βάρος της ευθύνης το έχει πάντα αυτός που προτείνει μια τεχνολογική λύση.
Continue reading
Ειρήνη Βουτσκόγλου – Μαθηματικός
divcast: New Media
Το βάρος της ευθύνης το έχει πάντα αυτός που προτείνει μια τεχνολογική λύση.
Continue reading
Άρα το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ηλικιακό χάσμα στο facebook που έχει να κάνει με τα διαφορετικά ενδιαφέροντα. Πρόβλημα υπάρχει ακόμα και με την υποψία διασύνδεσης, εφόσον μία τέτοια ανοικτότητα φαντάζει (όχι άδικα) ως παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή των νεαρών χρηστών.
Continue reading
Ένα από τα πιο τραγελαφικά στοιχεία της ζωής στα κοινωνικά δίκτυα είναι η κατανόηση κειμένου και όσα ακολουθούν της απουσίας
Continue reading
Όλα είναι too much στο twitter. Too much πολιτική στην δημοσιογραφία, too much ελευθεριακός λόγος, too much ανωνυμία, too much blah blah για το τίποτα.
Continue reading
Το δικαίωμα στο fake λοιπόν ήρθε για να μείνει ως στοιχείο της σύγχρονης πραγματικότητας.
Continue reading
Γράφουμε βιαστικά, επικοινωνούμε ανυπόμονα, κάνουμε ορθογραφικά λάθη, συνήθως κατηγορούμε την αυτόματη διόρθωση για το αλλοπρόσαλλο των μηνυμάτων μας, χρησιμοποιούμε εικονίδια λες και πηγαίνουμε στο νηπιαγωγείο , απευθυνόμαστε στον ενικό προβάλλοντας μια ανυπόστατη οικειότητα και διαγράφουμε με τεράστια αλαζονεία, από την διαδικτυακή μας ζωή, ανθρώπους με τους οποίους, συχνά, μας συνδέουν δυνατά βιώματα ζωής.
Continue reading
Ο τσαρλατανισμός λοιπόν, καταλήγει ένα σύγχρονο φαινόμενο που ξεπερνά κατά πολύ τους κομπογιαννίτες παλαιότερων χρόνων, κι αυτό επειδή σήμερα ο τσαρλατάνος έχει δύο σπουδαία εφόδια που τον προωθούν στην «τροφική» διαδικτυακή (και όχι μόνο) αλυσίδα.
Continue reading
Σε τέτοιου είδους μάχες, και τα δύο μέλη είναι κερδισμένα σε θέματα προβολής (για αυτό συχνά τέτοιοι διαπληκτισμοί είναι απολύτως κατασκευασμένοι) αλλά το όριο οπισθοχώρησης διαφοροποιείται.
Continue reading
Κι ενώ σε μια πρότυπη κοινωνία, θα περίμενε κανείς να είναι τα πρόσωπα αυτά που θα αναδεικνύουν με την απαραίτητη σύγχρονη μαεστρία το ποιοτικό περιεχόμενο, κατέληξε το φτηνό περιεχόμενο να αναδεικνύει τα πρόσωπα που περιδιαβαίνουν σε ιδιότυπα παράθυρα προβολής ως πρότυπα ικανά να επηρεάσουν.
Μέσα σε όλο αυτό το απολύτως στρεβλό περιβάλλον, το περιεχόμενο καταλήγει να θεωρείται ήσσονος σημασίας, ευτελισμένο στις παρερμηνείες του και τόσο ολίγιστο που θεωρείται ασήμαντος κάματος η παραγωγή του.
Continue reading
Το FOMO (Fear Of Missing Out), ο φόβος δηλαδή πως θα χάσουμε κάτι σημαντικό που συμβαίνει και πως δεν θα είμαστε παρόντες να δηλώσουμε αντίδραση, παρουσιάζει πλήθος εναλλακτικών πανικών.
Continue reading
Όλη αυτή η αναπόφευκτη εξέλιξη όμως, γέννησε και φαινόμενα όπως αυτό της δολοφονίας χαρακτήρων, των ψευδών ειδήσεων και των γκροτέσκο δηλώσεων.
Το άλλοτε «αιρετικό» μιας δήλωσης, σήμερα φτάνει να ξεπερνά τα όρια της φαιδρότητας και συχνά αναγάγει την χυδαιότητα ή την έπαρση σε ένδειξη ιερής πανεπιστημοσύνης.
Continue reading
Μέσα στο πλήθος οδηγιών, συμβουλών και απαγορεύσεων, αυτό στο οποίο καταλήγει η αξιοποίηση της τεχνολογίας σε κάθε περιβάλλον είναι πως πρόκειται για κάτι τόσο προσωπικό όσο το ένα χέρι στο χερούλι μιας πόρτας. Μιας πόρτας που όταν ανοίξει, δημιουργεί αυτομάτως την ευθύνη της ανοικτής πόρτας. Κάποιος πρέπει να προνοήσει ώστε να την κλείνει την κατάλληλη στιγμή.
Continue reading
Η αρχική παραδοξότητα τελικά μεταμορφώνεται σε μία άλλη. Προσπαθώντας να αποδεχθούμε τις τεχνολογικές δυναμικές, φτάνουμε να επιδεικνύουμε οι άνθρωποι μία απολυτότητα σκέψης που ανακόπτει το εξαιρετικό της ανθρώπινης νοημοσύνης – την παραγωγή εναλλακτικών αποφάσεων.
Continue reading
Καθένας λοιπόν οφείλει να λειτουργεί με μία νέα μορφή προοπτικής. Έχοντας κατά νου όχι μόνο την παρούσα εικόνα του αλλά και κάθε δυνατή εκδοχή της που μπορεί να πέσει στα χέρια μιας κακόβουλης πρόθεσης. Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.
Continue reading
Κι όχι πως ο ενικός μεταξύ απλών χρηστών δεν αποτελεί από μόνος του μία παραφωνία αλλά κυρίως ο ενικός που μας απευθύνεται από εταιρικούς λογαριασμούς ή ακόμα και από πολιτικούς, είναι ικανός να προκαλέσει εκρηκτική ενόχληση.
Continue reading