Στις 3 Οκτωβρίου έγραψα το πρώτο στάτους για το θέμα “ξακαθαρίσματος” λογαριασμών στο οποίο θα προχωρούσε το facebook, καυτηριάζοντας τις άτοπες αντιδράσεις πολλών χρηστών.

Δέχτηκα, όπως ήταν αναμενόμενο, κριτική στην άποψη μου και επιχειρηματολόγησα παραπέμποντας στους Όρους Χρήσης του κοινωνικού δικτύου, τους οποίους ΟΛΟΙ αποδεχόμαστε – ειδάλλως δεν αποκτούμε λογαριασμό.

Εκτός από την κριτική που δέχτηκα, με μεγάλη μου λύπη έλαβα και μία διαγραφή [unfriend] η οποία μάλιστα δηλώθηκε δημόσια εν είδει “τιμωρίας”.

Αν και στεναχωρήθηκα – κυρίως με την ανάγκη δημόσιας δήλωσης της αποσύνδεσης – σεβάστηκα την απόφαση του “φίλου” εφόσον αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να επιλέγει από ποιον και τι θέλει να απομακρύνεται. Στα κοινωνικά δίκτυα, αυτό το δικαίωμα καλείται “δικαίωμα στο opt out” και σημαίνει πως πρέπει να μας δίνεται η δυνατότητα να “αποχωρούμε”. Όπως στην συμβατική μας καθημερινότητα, έτσι και στην διαδικτυακή, ουδείς μπορεί να μας επιβάλλει “σύνδεση” και “επαφή”.

Σήμερα που θέλησα να μιλήσω πάλι για το θέμα, ανακάλυψα με μεγάλη μου απογοήτευση πως από εκείνο το στάτους στις 3 Οκτωβρίου, δεν έλειπε απλά ο “φίλος” που αποφάσισε να με διαγράψει αλλά και τα σχόλια του [!] στα οποία όπως μπορείτε να διαπιστώσετε έχω απαντήσει.

Το facebook δίνει λοιπόν και αυτή τη δυνατότητα στους χρήστες. Να διαγράφουν το περιεχόμενο τους σε όποιο σημείο και αν αυτό έχει δημοσιευθεί. Κι εγώ ως οφείλω, σέβομαι αυτή τη δυνατότητα, ανεξάρτητα με το αν θεωρώ αξιοπρεπή μία τέτοια κίνηση.

Διότι προφανώς, δεν είναι το ονοματεπώνυμο και το άβαταρ που μας καθιστούν αξιοπρεπείς στο διαδίκτυο. Αξιοπρεπείς αποδεικνυόμαστε όταν σεβόμαστε τις επιλογές των λογαριασμών με τους οποίους αποφασίζουμε να συνδεθούμε.

Υπό αυτή την οπτική, προσωπικά, ουδέποτε προχώρησα σε αναφορά [Report] λογαριασμού/επαφής μου, ο οποίος δεν τηρούσε τα ΠΡΟΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΑ στους Όρους Χρήσης, παρότι το facebook μου δίνει αυτό το ΔΙΚΑΙΩΜΑ.

Για να συνοψίσουμε.

Καθώς αποδεχόμαστε τους Όρους Χρήσης [Terms Of Use] συμφωνούμε σε συγκεκριμένες υποχρεώσεις τόσο απέναντι στο Κοινωνικό Δίκτυο όσο και απέναντι στις επαφές μας.

Στο Data Use Policy και στο τμήμα Information we receive and how we use it , αναφέρεται ρητά πως:

“If you are uncomfortable sharing your real name, you can always delete your account.”

Αυτό σημαίνει πως οι χρήστες έχουν προειδοποιηθεί πως σε αυτό το “κλειστό” διαδικτυακό περιβάλλον [απαιτείται εγγραφή για την χρήση του fb] το αληθινό όνομα είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Επειδή το facebook όμως – όπως και οποιοδήποτε άλλο κλειστό διαδικτυακό περιβάλλον [ή και ανοικτό] – δεν μπορεί να επιβάλλει ούτε να ελέγξει τις ανθρώπινες σχέσεις, ορθά επιδίδει το δικαίωμα ελέγχου στους ίδιους τους συμμετέχοντες.

Για αυτό το λόγο, όχι μόνο έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε αναφορά λογαριασμού, αλλά το facebook φροντίζει να εξασφαλίσει από εμάς έναν σημαντικά δικαιολογημένο λόγο αναφοράς.

Έτσι, προχωρώντας σε ένα Report, είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε τον λόγο και μάλιστα επιλέγοντας μεταξύ αυτών που αποδέχεται το fb -βάσει των όρων χρήσης του.

Οι επιλογές Fake name και Fake account υποδηλώνουν κάποιον που συστήνεται διαφορετικά από ό,τι στην ταυτότητα του και σε αυτόν ο οποίος παρουσιάζει στοχευμένα διαφορετική παρουσία από την συμβατική του.

Με την πρώτη επιλογή, το fb υπενθυμίζει πως δεν μπορεί να κυκλοφορεί κάποιος με μάσκα μέσα σε έναν χώρο όπου οι υπόλοιποι εκθέτουν το πρόσωπο τους και με την επιλογή του fake account υπενθυμίζει, πως μία στοχευμένα διαφορετική συμπεριφορά καλλιεργεί αναστάτωση που παραπέμπει σε flaming & bullying.

Η προσωπική μου άποψη

Το fb ενημερώνει από την πρώτη στιγμή πως οφείλουμε να χρησιμοποιούμε τον χώρο και τις υπηρεσίες του επώνυμα με τα στοιχεία της πραγματικής μας ταυτότητας. Θα μπορούσε να ζητά επίδειξη ταυτότητας από την πρώτη στιγμή αλλά αυτό δεν δικαιούται να το πράξει. Ενημερώνει λοιπόν και παραδίδει την διαχείριση για την τήρηση των Όρων του συμβολαίου του στους χρήστες.

Προσωπικά, εάν θεωρήσω επικίνδυνο έναν λογαριασμό του κάνω αναφορά. Εάν δεν τον θεωρώ επικίνδυνο, σέβομαι την επιλογή του να κυκλοφορεί με μάσκα εκεί που εγώ εκτίθεμαι. – Άρα εγώ είμαι μακράν πιο θαρραλέα από αυτόν.

Το περιεχόμενο που παράγουμε στο facebook, ανήκει και στο facebook το οποίο όμως μας δίνει τη δυνατότητα να το αποθηκεύσουμε στο σύνολο του στον υπολογιστή μας. Άρα. δεν τίθεται θέμα διαγραφής και εξαφάνισης του περιεχομένου μας.

Εν κατακλείδι,

Όταν υπογράφουμε ένα συμβόλαιο και λειτουργούμε καταχρηστικά, δε μπορούμε να ζητάμε νομιμοποίηση της κατάχρησης εξαιτίας μιας κάποιας ανοχής εκ μέρους των συνδέσεων μας.

Όποιος επιθυμεί “ανώνυμη” ή “ψευδώνυμη” παρουσία στο facebook, προχωρά στην δημιουργία ενός λογαριασμού Σελίδας και συζητά ως “άλλος” υπό επιτρεπτή ταυτότητα.

Όπως όταν μιλώ εγώ, ως divcast.

Το μέλλον των κοινωνικών δικτύων ανήκει στην αυτοδιαχείριση κι αυτή απαιτεί ωριμότητα και επίγνωση.

Κάθε άλλη χρήση θα κρίνεται παράγοντας αναστάτωσης και θα πατάσσεται είτε από τους Όρους Χρήσης είτε από τις ίδιες τις επαφές μας. Όπως ακριβώς και στην συμβατική κοινωνία.

Διότι όπως στην καθημερινότητα, έτσι και στο διαδίκτυο, το θέμα δεν είναι να σε ανέχομαι. Το θέμα είναι να σε εκτιμώ. Κι αυτό το τελευταίο επιτυγχάνεται μόνο με την αξιοπρεπή στάση και όχι την εξυπνακίστικη που στηρίζεται σε καταχρηστική εκμετάλλευση.