Το βάρος της ευθύνης το έχει πάντα αυτός που προτείνει μια τεχνολογική λύση.
Continue readingTag: users
Η Εκπαίδευση “μετά”
Η Εκπαίδευση «μετά», οφείλει να σεβαστεί το φιλότιμο –ακόμα και τον πανικό, που με κάθε δυνατό τρόπο, αντιμετωπίστηκε- ώστε να προβάλει ένα νέο «πρόσωπο» μαθητή, καθηγητή, γονέα και σχολικής μονάδας.
Η Εκπαίδευση «μετά», απαιτεί μεγαλύτερη σοβαρότητα, πιο ψύχραιμο συντονισμό και μια πατριωτική συμμετοχή στα επόμενα βήματα για το μέλλον, διότι αυτά θα είναι η επιβράβευση όσων επέδειξαν φιλότιμο, με το δικό του προσωπικό κόστος ο καθένας, κι έτσι θα δομηθεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με πολίτες που θέλουν να προσπαθούν και όχι να δικαιολογούνται.
Continue readingΑποσπάσματα από το μυθιστόρημά μου “Χαρίλαος Χάκερ”
Όπως είχα υποσχεθεί στο κείμενο με τίτλο “Έχεις γράψει ένα βιβλίο και θέλεις να το εκδώσεις”, δημοσιεύω μερικά αποσπάσματα του νέου μου μυθιστορήματος “Χαρίλαος Χάκερ”.
Continue readingΈχεις γράψει ένα βιβλίο και αποφασίζεις να το εκδώσεις
Πιστεύω πως και οι ίδιοι οι εκδοτικοί αντιμετωπίζουν ακόμα και σήμερα τους συγγραφείς ως απλούς χρήστες που θα ενισχύσουν την προώθηση με μερικά στάτους και τις παραδοσιακές παρουσιάσεις βιβλίων. Δεν είναι όμως έτσι. Εδώ και μια δεκαετία, πολλοί παράγουμε περιεχόμενο κι έχουμε δημιουργήσει τα δικά μας κανάλια προώθησης. Δεν είμαστε απλοί ενισχυτές που λειτουργούν απλά ως διαφημιστές του εκδοτικού. Είμαστε δυναμικοί πολλαπλασιαστές που χρειάζονται στοιχεία για να λειτουργήσουν.
Continue readingΗλικιακό χάσμα ή χαμένη ιδιωτικότητα;
Άρα το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ηλικιακό χάσμα στο facebook που έχει να κάνει με τα διαφορετικά ενδιαφέροντα. Πρόβλημα υπάρχει ακόμα και με την υποψία διασύνδεσης, εφόσον μία τέτοια ανοικτότητα φαντάζει (όχι άδικα) ως παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή των νεαρών χρηστών.
Continue readingΤο υπερηχητικό ντελίριο του τίποτα
Όλα είναι too much στο twitter. Too much πολιτική στην δημοσιογραφία, too much ελευθεριακός λόγος, too much ανωνυμία, too much blah blah για το τίποτα.
Continue readingΔικαίωμα στο fake;
Το δικαίωμα στο fake λοιπόν ήρθε για να μείνει ως στοιχείο της σύγχρονης πραγματικότητας.
Continue readingΦόρα, κατηφόρα
Γράφουμε βιαστικά, επικοινωνούμε ανυπόμονα, κάνουμε ορθογραφικά λάθη, συνήθως κατηγορούμε την αυτόματη διόρθωση για το αλλοπρόσαλλο των μηνυμάτων μας, χρησιμοποιούμε εικονίδια λες και πηγαίνουμε στο νηπιαγωγείο , απευθυνόμαστε στον ενικό προβάλλοντας μια ανυπόστατη οικειότητα και διαγράφουμε με τεράστια αλαζονεία, από την διαδικτυακή μας ζωή, ανθρώπους με τους οποίους, συχνά, μας συνδέουν δυνατά βιώματα ζωής.
Continue readingΤσαρλατανισμός
Ο τσαρλατανισμός λοιπόν, καταλήγει ένα σύγχρονο φαινόμενο που ξεπερνά κατά πολύ τους κομπογιαννίτες παλαιότερων χρόνων, κι αυτό επειδή σήμερα ο τσαρλατάνος έχει δύο σπουδαία εφόδια που τον προωθούν στην «τροφική» διαδικτυακή (και όχι μόνο) αλυσίδα.
Continue readingΕπώνυμος ή ανώνυμος λογαριασμός;
Σε τέτοιου είδους μάχες, και τα δύο μέλη είναι κερδισμένα σε θέματα προβολής (για αυτό συχνά τέτοιοι διαπληκτισμοί είναι απολύτως κατασκευασμένοι) αλλά το όριο οπισθοχώρησης διαφοροποιείται.
Continue readingFOMO
Το FOMO (Fear Of Missing Out), ο φόβος δηλαδή πως θα χάσουμε κάτι σημαντικό που συμβαίνει και πως δεν θα είμαστε παρόντες να δηλώσουμε αντίδραση, παρουσιάζει πλήθος εναλλακτικών πανικών.
Continue readingΕξέλιξη
Όλη αυτή η αναπόφευκτη εξέλιξη όμως, γέννησε και φαινόμενα όπως αυτό της δολοφονίας χαρακτήρων, των ψευδών ειδήσεων και των γκροτέσκο δηλώσεων.
Το άλλοτε «αιρετικό» μιας δήλωσης, σήμερα φτάνει να ξεπερνά τα όρια της φαιδρότητας και συχνά αναγάγει την χυδαιότητα ή την έπαρση σε ένδειξη ιερής πανεπιστημοσύνης.
Continue readingΡόλοι
Στο διαδίκτυο όμως είμαστε ένα σύνολο παρουσίας. Η εποχή της «παραπλάνησης» όπου καθένας θα μπορούσε να είναι αποκλειστικά αυτό που δηλώνει, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και μαζί της έχει παρέλθει κάθε δικαίωμα σε ιδιωτικότητα, όταν αποδεικνυόμαστε ολίγιστοι στην περιφρούρησή της.
Continue readingΗ ευθύνη της ανοικτής πόρτας
Μέσα στο πλήθος οδηγιών, συμβουλών και απαγορεύσεων, αυτό στο οποίο καταλήγει η αξιοποίηση της τεχνολογίας σε κάθε περιβάλλον είναι πως πρόκειται για κάτι τόσο προσωπικό όσο το ένα χέρι στο χερούλι μιας πόρτας. Μιας πόρτας που όταν ανοίξει, δημιουργεί αυτομάτως την ευθύνη της ανοικτής πόρτας. Κάποιος πρέπει να προνοήσει ώστε να την κλείνει την κατάλληλη στιγμή.
Continue readingΠαραδοξότητες
Η αρχική παραδοξότητα τελικά μεταμορφώνεται σε μία άλλη. Προσπαθώντας να αποδεχθούμε τις τεχνολογικές δυναμικές, φτάνουμε να επιδεικνύουμε οι άνθρωποι μία απολυτότητα σκέψης που ανακόπτει το εξαιρετικό της ανθρώπινης νοημοσύνης – την παραγωγή εναλλακτικών αποφάσεων.
Continue reading