Τις τελευταίες εβδομάδες έτυχε να μπω σε τμήματα α’ και β’ γυμνασίου, ώρες που τα παιδιά είχαν κενό σε κάποιο μάθημα και με την άδεια του διευθυντή, τους μίλησα για διαδίκτυο. Ή μάλλον ο σκοπός μου ήταν να τους μιλήσω εγώ για διαδίκτυο αλλά πολύ γρήγορα το ..σχέδιο άλλαξε.

Όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις μία σωστή – και κυρίως, μία ειλικρινής – ερώτηση, είναι το καταλληλότερο έναυσμα για μια αποκαλυπτική συνέχεια.

Να επισημάνω πως μαθητές α’ και β’ γυμνασίου είναι παιδιά ηλικίας 13-14 ετών – τα περισσότερα εκ των οποίων [όπως αποκαλύφθηκε γρήγορα] βρίσκονται κυρίως στο Instagram και λιγότεροι στο Facebook.

Όταν μπήκα στο πρώτο τμήμα και αφού τους συστήθηκα, τους ανέφερα πως σκοπεύω να συζητήσουμε για το διαδίκτυο.

Η αντίδραση σε εκείνο το πρώτο τμήμα ήταν άμεση [και όχι, δεν την περίμενα].

«Ωωωωχ κυρία άντε πάλι για το διαδίκτυο και το μπούλινγκ. Εντάξει εντάξει τα ξέρουμε όλα! πφφ».

Αυτό με έβαλε αμέσως σε σκέψεις και με ανάγκασε να αλλάξω αστραπιαία την προσέγγιση.

«Παιδιά κι εγώ δεν αντέχω να ακούω άλλο για τους κινδύνους και για αυτή την βαρύγδουπη έκφραση: ασφάλεια στο διαδίκτυο. Όλοι λένε τα ίδια και τα ίδια νομίζω. Αν μου ζητούσαν να μιλήσω για ασφάλεια στο διαδίκτυο, αλήθεια δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς θα έλεγα. Εσείς, όταν ακούτε «ασφάλεια στο διαδίκτυο» τι ακριβώς φαντάζεστε; Πώς το εννοείτε; Τι περιμένετε να ακούσετε;»

«Να μη μιλάμε σε αγνώστους!»

«Εγώ κυρία, μιλάω σε αγνώστους»

«Να προσέχουμε τα δεδομένα μας!»

«Τα προσωπικά μας δεδομένα»

«Να μη δίνουμε το πραγματικό μας όνομα!»

«Να μη γράφουμε πού είναι το σπίτι μας!»

«Να μη κλέψουν τις φωτογραφίες μας!»

Και δε μου λέτε, τι στο καλό είναι αυτά τα προσωπικά δεδομένα;

«Πού μένουμε!»

«Οι φωτογραφίες μας!»

«Ο κωδικός μας!»

«Οι προτιμήσεις μας» {χμ..}

Όταν λέτε «οι φωτογραφίες» σας, εννοείτε πως τέλος πάντων είναι «προσωπικό» το θέμα επειδή φαίνεστε εσείς;

«Ε, ναι!»

Στις αστυνομικές ταινίες όταν βλέπουν μία φωτογραφία, κοιτάζουν μόνο τα πρόσωπα όσων φαίνονται;

«Χμ, όχι, βλέπουν οτιδήποτε υπάρχει γύρω!»

Α, μάλιστα. Άρα στις φωτογραφίες χρειάζεται προσοχή για οτιδήποτε απαθανατίζεται εκείνη την στιγμή.

{βλέμματα «ωχου τώρα μωρέ όλα πρέπει να τα προσέχουμε;»}

Και δε μου λέτε βρε παιδιά, ποιος θα μας τα πάρει αυτά τα προσωπικά δεδομένα;

«Οι χάκερς!»

Ε και τι θα τα κάνει ο χάκερ;

«Θα αλλάξει τις φωτογραφίες μας και θα τις δώσει στο ίντερνετ» {χμ..}

Ε και ποιος θα τις δει;

«Όλο το ίντερνετ!»

Σας ξέρει εσάς ο Τζακ ο χάκερ;

«Θα κλέψει τις συνομιλίες μας!»

Δηλαδή θα δει ο Τζακ ο χάκερ πως μιλάς με την Έλλη και θα πάει να το πει στη Νατάσα;

«Ε κυρία αν το πάμε έτσι ερώτηση στην ερώτηση…»

Ε, πώς θα καταλάβω;!

{μικρή ανακούφιση, ναι ίσως, σιωπή, νοιώθουν πως πρέπει να μου εξηγήσουν ..}

Οι χάκερ πάντως μπαίνουν στον υπολογιστή μας για να κλέψουν πράγματα. Σωστά κατάλαβα;

«Ναι!» {πλήρης ανακούφιση, βρήκαμε σημείο συνεννόησης – αμ δε, πουλάκια μου!»

Ας ανακεφαλαιώσω λοιπόν για να δω αν κατάλαβα καλά όλα όσα μου είπατε.

Καταρχάς, εγώ σας έδωσα προσωπικά μου δεδομένα σήμερα;

{αμήχανη σιωπή – τύπου «αφού μιλάμε για διαδίκτυο, τι σχέση έχεις εσύ;!»}

Φυσικά και σας έδωσα. Σας είπα το ονοματεπώνυμο μου, σας είπα τις σπουδές μου, σας είπα γιατί βρίσκομαι στο σχολείο σας, γιατί ήρθα στην τάξη σας καθώς επίσης και ποιο θέμα με ενδιέφερε να συζητήσω μαζί σας. Αυτά όλα είναι προσωπικά δεδομένα και θα μπορούσα να μη σας τα πω. Αν μου τα ζητούσατε όμως, θα έπρεπε να σας τα πω επειδή είμαστε μέσα στο σχολείο.

{έχω την προσοχή τους}

Δεν σας είπα όμως τι έχω ψηφίσει ούτε σε ποιον θεό πιστεύω. Ούτε τον αριθμό της ταυτότητας μου, σας είπα.
{…}
Ακόμα κι αν με ρωτούσατε, πάλι δε θα σας έλεγα. Αυτά είναι ευαίσθητα προσωπικά μου δεδομένα. Ακόμα κι αν κάποιος τα ήξερε, δε θα ήθελα να τα πει χωρίς την άδεια μου.

{μουτράκια που ακούν κάτι ενδιαφέρον αλλά είναι έτοιμα να βαρεθούν}

Συνεχίζεται…

Το καλύτερο δώρο είναι η Γνώση.