Για το θέμα ήμουν σίγουρη αλλά οι εναλλακτικές τίτλου ήταν πολλές. «Μία οικογένεια Καρντάσιαν ανά προφίλ», «Οι Καρντάσιαν μέσα σου», «Όλα στη φόρα σαν Καρντάσιαν». Τι από όλα να διάλεγα για να περιγράψω την πραγματικότητα της μεθοδευμένης υπερπροβολής (και) στο ελληνικό διαδίκτυο;

Οι δημοσιεύσεις που αφορούν τη ζωή μας είναι δομικό στοιχείο των (social) media μόνο που εδώ και καιρό τα media έχουν υπερκεράσει τα social. Δε μας ικανοποιεί πια η κοινωνικοποίηση, η γνωριμία ή η δημιουργία συναναστροφών αλλά έχουμε αφεθεί συνεπαρμένοι από τους προβολείς των Like σε μια διονυσιακή παρουσίαση της καθημερινότητας – όχι της δικής μας – αλλά της οικογένειας και των φίλων μας.

Από τη γέννηση ενός παιδιού, ανιψιού, βαφτισιμιού, την επιτυχή του είσοδο σε μία σχολή, τη συμμετοχή του σε μια εκδήλωση ή αγώνα, την επιτυχή έξοδο (φυσικά) από την σχολή, τον γάμο, το στρατιωτικό, τις διακοπές, τις στιγμές, τον θάνατο (αχ αυτός ο θάνατος!) κι όλα αυτά με υπενθυμίσεις ξανά και ξανά, τα πάντα είναι μια καρντασιανική υπερπροβολή με σκοπό την αδιάκοπη επίδειξη συναισθήματος.

Το δικό «μου» παιδί, ο δικός «μου» φίλος, το δικό «μου» ανίψι (σε αυτή την κατηγορία ανήκω κι εγώ), όλη η οικογένεια βγαίνει στο κλαρί με σκοπό την ανάδειξη μίας τελειότητας που σχεδόν ποτέ δεν έχει επιλέξει το ίδιο το άτομο αλλά εμείς για αυτό!

Το φαινόμενο δεν έχει να κάνει με την άσεμνη προβολή αλλά αποκλειστικά με τη μεθοδευμένη επίδειξη. Σαν σαπουνόπερα όπου επαναλαμβάνονται οι απορίες, οι θαυμασμοί και ολημερίς κανείς δεν εργάζεται αλλά επιλύει προβλήματα που μόνο ο ίδιος καλείται να αντιμετωπίσει, έχουμε στήσει σχεδόν όλοι ένα θεατρικό σκηνικό με τις Καρντάσιαν μέσα μας να θέλουν να ουρλιάξουν την ύπαρξή τους. Δεν έχουμε πλέον προφίλ χρήστη αλλά προφίλ ολόκληρου θιάσου.

Κι αυτό πουλά, διότι αυτό ακριβώς υπηρετούν τα media. Την άνευ όρων παράδοση – σε σημείο εξευτελισμού – των δικών μας ανθρώπων που ενδύονται το εντυπωσιακό και σύρονται στη σκηνή με στόχο κάτι πέρα από απλό θαυμασμό. Με στόχο την «πώληση» της δικής μας εικόνας. Εμείς μαζεύουμε τα Like. Κι αυτό, με κάθε σεβασμό, μπορεί να μην είναι αισθητικά προκλητικό αλλά στην υπερβολή του καταλήγει φαιδρό – ενίοτε και αισχρό.

Εφημερίδα Μακεδονία 7/10/2018