Posted on August 20, 2011

Social Media στην Εκπαίδευση

Όπως και με την ανάρτηση για την Διαδικτυακή Κόπωση, έτσι και για αυτό το post, η αφορμή ήταν τα συνεχή άρθρα που λάμβανα και αφορούσαν έναν ..ιδιότυπο νόμο στο Μιζούρι, σύμφωνα με τον οποίο «Κανένα εκπαιδευτικός δεν μπορεί να ξεκινήσει , να διατηρήσει ή να χρησιμοποιήσει εξω-σχολικό δικτυακό χώρο ώστε να επικοινωνεί κατ’ιδίαν με πρώην ή τωρινό μαθητή».

“No teacher shall establish, maintain, or use a nonwork-related Internet site which allows exclusive access with a current or former student,” the law reads.

*Εκτός των link εντός της ανάρτησης , δίνονται στο τέλος και άλλες πηγές

Ο στόχος του νόμου είναι να πάψει η άμεση επικοινωνία μεταξύ καθηγητών και μαθητών στο facebook και ο απώτερος ηθικός σκοπός να περιορίσουν φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης στον εκπαιδευτικό χώρο.
Ο νόμος ονομάζεται “Amy Hestir Student Protection Act” στη μνήμη της Amy Hestir , μίας 13-χρονης η οποία δέχτηκε σεξουαλική επίθεση από εκπαιδευτικό.
[The law will be called the “Amy Hestir Student Protection Act,” in honor of Amy Hestir, a then-13-year-old who was sexually assaulted by her teacher]

Επίσης, ο νόμος περιέχει αναφορές σε θέματα πρόσληψης εκπαιδευτικών ώστε να καταγραφούν απρεπείς συμπεριφορές τους σε άλλες πολιτείες.
[The law will also govern hiring referrals for teaching candidates as a way to record sexual misconduct by educators and ensure they don’t hop from district to district]

Ακούγεται ως ένα δείγμα πανικού και σύγχυσης και ορθώς του αποδόθηκε η έκφραση «taking a bazooka to a fly»
[“This law has caused nothing but confusion,” said Tony Rother, Legal director of the state’s ACLU chapter. “What they’re doing is proverbially taking a bazooka to a fly.”]
Αυτός ο νόμος λοιπόν ήταν η αφορμή για αυτή την ανάρτηση.
Όπως ήταν αναμενόμενο όμως, η έρευνα που έκανα για το θέμα έφερε στην επιφάνεια περισσότερες πληροφορίες αλλά και περισσότερες σκέψεις σε σύγχρονα εκπαιδευτικά ζητήματα καταγράφοντας πολλά «δεδικασμένα» που με τον έναν ή άλλο τρόπο κάποια στιγμή θα φτάσουν και στη δική μας χώρα [αν δεν έχουν ήδη φτάσει] και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με άμεσο και ξεκάθαρο τρόπο.

Αυτό το κείμενο μου λοιπόν, έχει σκοπό να καταγράψει τα γεγονότα που συμβαίνουν αλλά και να προετοιμάσει, παρέχοντας συνδέσμους και προτάσεις, για ό,τι επιφυλλάσσει το ψηφιακό μέλλον στην Εκπαίδευση.

Ο νόμος του Μιζούρι δεν είναι ο μόνος τεχνοφοβικός νόμος που αποκλείει την Ψηφιακή Επικοινωνία από την Εκπαίδευση στο χώρο των Κοινωνικών Δικτύων.


Στο σχολείο που αναφέρεται παρακάτω, ακολουθείται πολιτική σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι δεν επιτρέπεται να γίνονται «φίλοι» με τους μαθητές στα κοινωνικά Δίκτυα παρά μόνο με την έγκριση των γονέων.
[In June, the San Antonio Independent School District board passed a policy saying “employees are not allowed to “friend” students on their personal social media pages and that parents have to give written permission for their students to participate in social media with teachers.“]

Σε ένα άλλο σχολείο, προτείνεται ιδιαίτερη προσοχή στους εκπαιδευτικούς όσον αφορά τι δημοσιεύουν στα Κοινωνικά Δίκτυα, συμπεριλαμβάνοντας έναν κώδικα ηθικής στις συμβάσεις τους αναφορικά με το δημοσιευμένο προσωπικό ψηφιακό τους περιεχόμενο.
[Northside Independent School District told us they don’t have a policy in place but encourage their teachers to use good judgment when it comes to posts or pictures.NISD officials say, “Every NISD employee has a moral clause in their contract. Anything considered inappropriate, be it communication with students or photographs posted on a social media site, will be investigated.” ]

Σε άλλο σχολείο, υπάρχει επίσης συγκεκριμένη πολιτική, σύμφωνα με την οποία οι εκπαιδευτικοί μπορούν να επικοινωνούν με τους μαθητές αποκλειστικά για θέματα εκπαιδευτικά.
[Harlandale ISD has a policy too. It says an employee may use electronic media to communicate with currently enrolled students about matters within the scope of the employee’s professional responsibilities]

Πολιτική Συμπεριφοράς και Χειρισμού Ψηφιακής Επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτικών, μαθητών και κηδεμόνων.


Θα σταθώ στην άγνωστη για τα ελληνικά εκπαιδευτικά δεδομένα και απολύτως απαραίτητη κατ’εμέ, λέξη «Πολιτική»/ εννοώντας Πολιτική Συμπεριφοράς και Χειρισμού Ψηφιακής Επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτικών, μαθητών και κηδεμόνων [θα συμπληρώσω] η οποία οφείλει να επανα-συντάσσεται κάθε νέα σχολική χρονιά με τη λογική πως τα Κοινωνικά Δίκτυα αλλάζουν συνεχώς άρα και οι δυνατότητες που παρέχουν όπως και οι κίνδυνοι.

Δείγματα τέτοιων πολιτικών [υπάρχουν κ εφαρμόζονται] μπορείτε να βρείτε εδώ: http://facebookforeducators.org/sample-policies

Πρόταση #1

Σε τακτά χρονικά διαστήματα, οργανώστε σχολικές εκδηλώσεις οι οποίες θα διαθέτουν πάνελ ώστε να προωθείται ο διάλογος και συζητήστε με μαθητές , γονείς και εκπαιδευτικούς, θέματα Ψηφιακής Επικοινωνίας, καταρχήν εντός σχολείου αλλά και εκτός. Οι σημερινοί μαθητές άλλωστε είναι οι αυριανοί εργαζόμενοι οι οποίοι όχι μόνο θα αναγκαστούν σε Ψηφιακές Επικοινωνίες αλλά πολύ πιθανόν και σε Πολιτικές που τις αφορούν στον εργασιακό χώρο.
Ο διάλογος δε θα έχει σκοπό να επιδείξει το «σωστό» αλλά το ασφαλές και ευνοϊκό για επιτυχές αποτέλεσμα ψηφιακής επικοινωνίας και συνεργασίας.

Πρόταση #2
Στο μάθημα της Πληροφορικής [θα πρότεινα αυτό να συμβαίνει και στο σπίτι μεταξύ γονέων και μαθητών] συζητάτε κάθε φορά ένα θέμα από τον Οδηγό του Facebook για την Εκπαίδευση. Θα το βρείτε εδώ. http://facebookforeducators.org/

Πρόταση #3
Μην εξαναγκάζετε τους μαθητές/ σπουδαστές να αντιγράφουν κατόπιν διαδικτυακής αναζήτησης. Ζητήστε μία δημιουργική χρήση [video, podcast].
Δεν υποτιμώ τα σχολικά δίκτυα αλλά εάν θέλουμε να έρθουμε κοντά στα παιδιά, πρέπει να πάμε εμείς σε εκείνα [στα Social Network] και όχι να περιμένουμε αυτά σε εμάς διότι τότε χάνουμε πλειάδα δυνατοτήτων συνεργατικής συμμετοχής αλλά και πλήθος γνήσιων συμπεριφορών τους στο Διαδίκτυο.

Πρόταση #4
Συχνά ακούω από γονείς τη φράση «πέσαμε σε καλό καθηγητή Πληροφορικής και το παιδί έμαθε…». Αυτό από μόνο του αποδεικνύει την αδιαφορία όλων των ηγεσιών του Υπουργείου Παιδείας. Ο εκπαιδευτικός οφείλει να προσθέτει μεράκι στη δεδομένη διδακτική του πορεία και η δεδομένη διδακτική πορεία είναι θέμα οργάνωσης από το Υπουργείο Παιδείας. Κι η οργάνωση ξέρετε, χρειάζεται κι αυτή μόνο μεράκι. Σπάνια, χρειάζεται υλικό ή χρήμα. Φροντίζει για αυτό άλλωστε το Διαδίκτυο 🙂

Πρόταση #5
Ορίστε εργασίες που να περιλαμβάνουν Παρουσίαση θέματος [power point], βίντεο ή ποντκαστ [multimedia], αρίθμηση σύντομων επιχειρημάτων [bulleting – έτσι θα προετοιμάσετε τους μαθητές για τον “σκληρό” κόσμο της σύντομης έκφρασης στο Twitter] και διάλογο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, ο εκπαιδευτικός οφείλει να είναι Συντονιστής εργασιών και όχι Αξιολογητής.

Πρόταση #6
Προς εκπαιδευτικούς και γονείς
Διαβάστε τα κείμενα σε αυτή την ανάρτηση :
Motivating Creative People – Personal Values
http://www.wishfulthinking.co.uk/2008/11/18/motivating-creative-people-personal-values/
Εάν δε γνωρίζετε τόσο καλά αγγλικά, είναι μία καλή ευκαιρία να ζητήσετε από τα παιδιά σας που σίγουρα γνωρίζουν περισσότερα να σας εξηγήσουν τις λέξεις που είναι έντονα γραμμένες  [yeap, υπάρχει μία μικρή παγίδα ..υπέρ σας σε αυτό]
Appreciation, recognition , authenticity, unique , respected authorities, loyalty , security, ideas , possibilities, stand up to them, achievement
Φυσικά και θα μπορούσα να σας δώσω τις μεταφράσεις αλλά σκεφτείτε για λίγο τα μηνύματα που θα λάβει το παιδί και μόνο όταν διαβάσει αυτές τις έννοιες, πριν καν επιχειρήσει να σας τις εξηγήσει.

Πρόταση #7
Κάνετε μία έρευνα για το Linkedin 

Πρόταση #8
Αναζητήστε How To Video στο YouTube , βρείτε ένα θέμα που σας ενδιαφέρει και πειραματιστείτε. Καθηγητές, μαθητές και γονείς. Δε χρειάζεται να επιτύχετε σε μία εβδομάδα. Αρκεί που θα μπείτε στη διαδικασία..

Πρόταση #9
Βρείτε την πιο περίεργη είδηση στο διαδίκτυο και ύστερα οργανώστε ένα..παιγνίδι διασταύρωσης πληροφοριών. Ισχύει η ιστορία;

Πρόταση #10
Μιλήστε για αντιστοιχίες συμβατικής και διαδικτυακής ζωής. Ζητήστε από τα παιδιά να σας εξηγήσουν πόσο πιο «πλούσια» είναι. Τα παιδιά της εποχής του Διαδικτύου δεν αποδέχονται εύκολα αυθεντίες. Θα κερδίσετε πολύ περισσότερο σεβασμό αν συνεργαστείτε και όχι αν τα κρίνετε. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος για αυτά στο web. Υπάρχει διαδραστικότητα. Αυτή είναι το καταλυτικό στοιχείο που ξεκαθαρίζει το τοπίο σε όλα τα θέματα ψηφιακής επικοινωνίας. Από το σχολείο μέχρι το Internet Marketing. Και αυτό θα το συνειδητοποιήσουν μόνο όταν αναγκαστούν να το υποστηρίξουν 🙂


*Συναφείς με το θέμα, Σύνδεσμοι

23 Responses to “Social Media στην Εκπαίδευση”

  1. infozappp says:

    Βλέπω θετικά τις προτάσεις σου.
    Μου δημιουργούνται διάφορες απορίες.
    Πρόταση #1: θα μπορούσε να λειτουργήσει η πρότασή σου και σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους, ειδικά όταν είναι πολυπληθές το προσωπικό.
    Οκ, να οργανωθεί, το πρόβλημα αρχίζει από την στιγμή που θα ξεκινήσει. Πιός θα το συντονίζει και ξέρει να χειρίζεται μια ανοιχτή συζήτηση.
    Πολύ θα ήθελα να μάθω πόσες ανοιχτές συζητήσεις (με φυσική παρουσία) γίνονται με πάνω απο 10 άτομα.
    Η προσωπική μου εμπειρία ότι ένας βγάζει τον λόγο στους 10 και μετά απλώς ζητά εάν κάποιος έχει διευκρινιστικές ερωτήσεις (άλλοτε εγγράφως) απαντώνται οι μισές και τέλος διαδικασίας λόγω χρόνου, πάμε για το coffee brake.
    Question αυτός είμαι σίγουρος δεν είναι ο διάλογος που εννοείς. Αλλά πάλι πιός ξέρει να τον υλοποιήσει και να τον συντονίσει?
    Εγώ θα ήθελα πολύ να το πειραματιστώ στον δικό μου χώρο εργασίας.

    • eirini says:

      Έχουν γίνει και στη χώρα μας δεκάδες τέτοιες εκδηλώσεις-συζητήσεις σχετικές με social media &inetrnet marketing και συνεχίζουν να γίνονται.
      Με σωστή οργάνωση όλα μπορούν να αποδώσουν.

      • Βασίλης Βλάχος says:

        Ένα wiki θα μπορούσε να γίνει πεδίο υπέροχης συνθετικής διαδικασίας σε χώρο εργασίας,χωρίς την απαίτηση φυσικής παρουσίας.

  2. infozappp says:

    Πρόταση #4: Μια ανθρώπινη κοινωνία έχει διαφορετικές ποιότητες ατόμων.
    Εσύ δεν είχες την εμπειρία από καθηγητές που διεύρυναν την γνώση τους από προσωπικό ενδιαφέρον και μεράκι προκειμένου να μεταδώσουν εκ του περισσού στους μαθητές, και άλλοι είναι “By the book” (το αυριανό μάθημα είναι από σελ.** μέχρι σελ.**) και στο τέλος του μήνα να πάρουν τον μισθό τους, και ο πρώτος θα πάρει τον ίδιο μισθό και θα σκέφτεται εγώ μ@λ@κ@ς είμαι. Φταίει το σύστημα? (για να μην παρεξηγηθώ οτι κομματικοποιώ την κουβέντα).

    • eirini says:

      Εγώ θα ήθελα το μεν Υπουργείο Παιδείας να εντάξει στο πρόγραμμα του social media projects , ο δε [κάθε] πληροφορικός να αναγκάζεται από το Υπουργείο να καταθέτει στο σχολείο του ετησίως 20 τουλάχιστον τέτοιες προτάσεις και να αξιολογείται για την εφαρμογή τους στο τέλος της χρονιάς.

  3. infozappp says:

    Πρόταση #7-8-9-10: Παρά το ότι έχουν εκπαιδευτεί πολλοί καθηγητές στα μέσα πληροφορικής, έχει γίνει ποτέ μελέτη πόσοι από αυτούς σήμερα ανοίγουν Η/Υ? Και ξέρουν να στείλουν ένα email, μήπως τα παιδιά τους βοηθούν να συντάξουν μια σελίδα σε επεξεργαστή κειμένου? Μήπως ξεπερνούν το 50%?

    • eirini says:

      Δεν γνωρίζω ποια είναι η πραγματικότητα αλλά την υποψιάζομαι. Η πλειοψηφία είναι αδαείς των social media.

  4. Για άλλη μια φορά θα εκφράσω την αντίθεσή μου στην συνύπαρξη εκπαιδευτικών και μαθητών σε κοινωνικά δίκτυο όπως το fb με εκπαιδευτικό σκοπό. Το fb δεν φτιάχτηκε για αυτό τον σκοπό! 🙂 Όσα εγχειρίδια και να εκδίδει η εταιρεία του fb δεν μπορούν να με πείσουν ότι μπορώ να έχω “φίλους” τους μαθητές μου ακόμη και σε λογαριασμό μου ο οποίος δεν είναι προσωπικός αλλά είναι φτιαγμένος για να εξυπηρετήσει κάποιο μάθημα. Και για αυτό θα σας κάνω την απλή ερώτηση: “πώς θα χειριστείτε τους μαθητές σας όταν στο προφίλ τους υπάρχουν φωτογραφίες τους με μαγιώ ή όταν μπορείτε να δείτε στον τοίχο τους διάφορα μηνύματα προσωπικού δικού τους καθαρά χαρακτήρα;”

    • eirini says:

      Πολύ φοβάμαι πως το θέμα δεν είναι τι αρέσει σε εσάς αλλά ποια είναι η πραγματικότητα γύρω μας. Το διαδίκτυο είναι μέσο επικοινωνίας.
      Ορθώς το facebook εξέδωσε τον Οδηγό του. Δείχνει πως παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του.
      Εκπαιδευτικοί και μαθητές σχετίζονται [ο όρος του friend σημαίνει φίλος μόνο για τους πολύ αδαείς του web] και στη συμβατική ζωή. Δε θα το αποφύγουν λοιπόν και στο net. Συνετό είναι λοιπόν να έχει υπάρξει συνειδητοποίηση και συνεργασία.
      […δηλαδή αν έρθει να σας χαιρετήσει μαθητής σας με μαγιό στην παραλία θα κλείσετε τα μάτια;]

    • infozappp says:

      Αυτό που μπερδεύουν οι καθηγητές είναι ότι στην εκπαιδευτική κοινότητα (και όχι μόνο) υπάρχουν όρια. Ο καθένας πρέπει, και είναι δουλειά του να τα θέτει. Δεν νομίζω να εννοεί η Ειρήνη να γίνεις Μαθητοπατέρας.
      Θα σας κουράσω με μία εμπειρία μου.
      Κάποτε συμμετείχα σε 5ημερη, ως συνοδός. Ένας καθηγητής (μαθητοπατέρας) ήταν πολύ οικείος με τους μαθητές, καλαμπούρια, χαζολογήματα, κεράσματα, ανεκδοτάκια κ.λ.π.

      Στην επιστροφή στο πούλμαν τον πήρε ο ύπνος, οι μαθητές αποφάσισαν να του κάνουν πλάκα (όπως θα κάνανε σε κάποιον συμμαθητή τους) του έβαλαν αφρό ξυρίσματος στον σβέρκο.
      Όταν το αντιλήφθηκε, ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε με απειλές για αποβολές κ.λ.π.

      Ποιος είχε δίκιο?

      Τέλος τα μολύβια δεν εφευρέθηκαν για κάποιους να σχεδιάσουν την κατασκευή της ατομικής βόμβας, και όμως.

  5. eirini says:

    Και, μία είδηση της τελευταίας στιγμής:
    Missouri teachers sue to block social media law
    http://ca.reuters.com/article/technologyNews/idCATRE77J1QW20110820
    ..
    Κι ακόμα μία
    Schools embrace social media
    Local systems using Facebook and Twitter
    http://www.gainesvilletimes.com/section/6/article/54713/

    Κι άλλο ένα εκπληκτικό
    Free computer science courses, new teaching technology reinvent online education
    http://news.stanford.edu/news/2011/august/online-computer-science-081611.html

  6. Sotiris K. says:

    Δεν θα έγραφα, αλλά εντυπωσιάστηκα από ένα ερώτημα: Και τι θα κάνεις αν η μαθήτρια έχει φωτογραφία με μαγιό (ή με εσώρουχα λέω εγώ ή χωρίς καν εσώρουχα).
    Η απάντηση είναι απλή. Ο δάσκαλος είναι δάσκαλος, ήτοι παιδαγωγός. Παντού.
    Αυτό θα κάνεις λοιπόν.
    Θα συνεχίσεις να είσαι παιδαγωγός.

    Και μια και μπήκα στο χορό, μερικές σκέψεις ακόμα:
    1.Τα διαδικτυακά, είναι ΚΑΙ αυτά ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ δίκτυα. Οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί, απλώς οδηγούν στην ανάπτυξη τεχνικών υπέρβασης των απαγορεύσεων, μέχρι να γίνει πλήρης η άρση τους.

    2.Προσωπική μου άποψη, να αποκτήσουν αν δεν έχουν ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα. (Αν δεν έχουν είναι σαν να βρίσκονται κλεισμένοι ερμητικά στο δωμάτιό τους και να αρνούνται την κίνηση της κοινωνίας, αφού μέσα στους δικούς τους τέσσερις τοίχους, δεν κινείται φύλλο)

    3..Δεν υπάρχουν κανόνες αντιμετώπισης των προσωπικοτήτων ενός κοινωνικού συνόλου. Και οι μαθητές είναι μέλη του κοινωνικού συνόλου. Οι κάθε φορά ισχύοντες νόμοι περιγράφουν το θεσμικό πλαίσιο. Η εφαρμογή τους συναρτάται ΚΑΙ με τις συνθήκες…

    4. Σίγουρα, η υφή των προβλημάτων που θα αντιμετωπίσει ο δάσκαλος είναι διαφορετική κάθε φορά και συναρτάται ευθέως με την ηλικία των μαθητών. Και στο διαδίκτυο.

    5.Και τέλος -η επανάληψη είναι αδελφή της ανίας αλλά παραμένει μάνα της μάθησης-
    ο Δάσκαλος είναι και παραμένει πρώτα Παιδαγωγός. Μέσα και έξω από το σχολείο.

    (Θεωρώ άτοπο να αναλύσω τον όρο “Παιδαγωγός” )

    • eirini says:

      I rest my case. Respect.-

      • infozappp says:

        Όλοι οι ενδοιασμοί που βλέπω να υπάρχουν είναι το “σύνδρομο της άγνοιας”, δεν είναι κακό οι μαθητές να ξέρουν σε κάποιους τομείς (χειρισμό κοινωνικής δικτύωσης) περισσότερα από τους διδάσκοντες, δεν είναι ντροπή. Βελτιώνει την γνώση σε όλους (καθηγητές και μαθητές).
        Λυπάμαι εάν κάποιους τους στεναχωρώ αλλά δεν γεννηθήκαμε με γνώση, όσο ζούμε μαθαίνουμε.
        Δεν έχει σημασία από ποιόν, σημασία είναι η απόκτηση της γνώσης.

  7. Σαφώς και είναι θετικό το να εκδώσει η fb οδηγό για εκπαιδευτικούς! Μην ξεχνάτε όμως αυτό συνεπάγεται και χρήματα για την εταιρεία! Οι “κύκλοι φίλων” μοιάζει να λειτουργούν καλύτερα σε περιπτώσεις που εκπαιδευτικός θέλει να χρησιμοποιήσει κάποιο ηλεκτρονικής κοινωνικής δικτύωσης σαν βοηθητικό εργαλείο στο μάθημά του.

    Παρόλα αυτά, θα θυμίσω και θα προτρέψω του εκπαιδευτικούς που διαβάζουν το άρθρο αυτό ή σχολιάζουν, να δοκιμάσουν και το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο με τις ομάδες που προσφέρει καθώς και τα ιστολόγια και άλλες υπηρεσίες. Μπορεί μια χαρά να γίνει από εκεί χρήση – ένταξη στην εκπαιδευτική διαδικασία των ηλ. κοιν. δικτύων. Αυτό είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο και δεν φτάνουν οι σκέψεις, οι απόψεις και τα λόγια για να έχουμε αποτελέσματα στη χρήση τους.

    ΥΓ: Δεν μιλησα για φίλους αλλά “φίλους” και επίσης δεν μίλησα για μαγιώ στην παραλία αλλά για μαγιώ και εκπαιδευτική διαδικασία. Σαφώς και δεν μπερδεύω ούτε θέλω να μπερδεύω τα παραπάνω.

    • eirini says:

      Επουδενί το προστατευμένο σχολικό δίκτυο δε συγκρίνεται με ό,τι συμβαίνει “εκεί έξω” στα social media.
      Επίσης και ως φοιτήτρια στο μεταπτυχιακό μου τώρα και ως εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ παλαιότερα αδυνατώ να δεχθώ εκπαιδευτική διαδικασία χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας μέσω skype, fb or twitter μεταξύ εκπαιδευτικού-μαθητή-συναδέρφου και έχω βιώσει στην πράξη την δύναμη αυτών.

      Επίσης άλλο ένα ενδιαφέρον link που έλαβα μόλις τώρα.
      Untangling the Web: Education
      http://www.guardian.co.uk/global/blog/2011/aug/21/untangling-the-web-education-web-uttw-internet-web20

  8. Συμπλήρωση: “κύκλοι φίλων” στο Google +

  9. Βλέποντας την αναφορά σας στο ΤΕΙ, να επισημάνω ότι η αντιμετώπιση είναι διαφορετική ανάλογα με τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

    Όταν μιλάω για αντίθεση στην συνύπαρξη μαθητών και εκπαιδευτικών δεν είχα στο μυαλό μου την τριτοβάθμια εκπαίδευση όπου και έχουμε να κάνουμε με ενήλικες και από τις δύο πλευρές. Μάλιστα την επικοινωνία μέσω διαδικτύου (με πολλούς τρόπους) την είχαμε σε άμεση εφαρμογή με τους σπουδαστές μου από το 96 περίπου θα έλεγα, όπου βέβαια ακόμη δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους τα social media έτσι όπως τώρα τα εννοούμε.

    Η αντίθεσή μου είναι έντονη για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και για την δευτεροβάθμια. Σε αυτές τις βαθμίδες το ΠΣΔ μπορεί να κάνει μια καλή εισαγωγή και δώσει μια καλή πρακτική στα παιδιά και να είναι μια καλή προετοιμασία. Έχει σημασία η πρακτική διότι: βιώνουν και δεν καλούνται μόνο να ακούσουν περί κοινωνικών δικτύων, χρησιμοποιούν και μπορούν να αναπτύξουν στάσεις απέναντι στο μέσο. Αυτή είναι η γνώμη που έχω και ελπίζω να βγει κάτι θετικό καθώς και εσείς θα γνωρίζετε ακόμη είναι στα πρώτα τους βήματα οι ανάλογες ομάδες στο ΠΣΔ.

    • eirini says:

      Ας ανακεφαλαιώσω.
      1. Η επικοινωνία εκπαιδευτικών – μαθητών καθώς και η συνεργασία τους μέσω των Social Media *δεν* είναι απαραίτητη. Είναι όμως *αναπόφευκτη*. Για αυτό είναι καλό και συνετό να προϋπάρχουν Πολιτικές Επικοινωνίας και Συνεργασίας.
      2. Όπως ανέφερα και στο video : Παιδιά και Social Media, η ηλικία που γίνεται αποδεκτός κάποιος στα social network , είναι 13 ετών αλλά εγώ πιστεύω πως στην Ελλάδα θα έπρεπε να είναι 15 με 17.
      Άρα, μιλάμε για μαθητές Λυκείου και Φοιτητές.
      3. Διαβάστε και αυτό, όταν βρείτε χρόνο:
      Top 20 Social Networks for Education
      http://cyber-kap.blogspot.com/2011/08/top-20-social-networks-for-education.html

  10. Βασίλης Βλάχος says:

    Ολόκληρη θεωρία της Διδακτικής, ο Κοννεκτιβισμός, έχει βασισθεί πάνω στη διασύνδεση εκπαιδευτών-εκπαιδευομένων και εκπαιδευομένων μεταξύ τους, χρησιμοποιώντας τα κοινωνικά δίκτυα, κατά βάσιν, αλλά και κάθε άλλο μέσο που κάθε στιγμή μας διαθέτει η τεχνολογία. Η μεμονωμένα κακή χρήση των μέσων από -κατά κανόνα- πλημμελώς εκπαιδευμένους εκπαιδευτές δε μπορεί να αναχθεί σε καίριο παράγοντα χάραξης πολιτικής χρήσης της τεχνολογίας. Πρόσφατα, Ακόμη και το Stanford University δρομολόγησε ένα MOOC (Massive Open Online Course) με θέμα Stanford University Artificial Intelligence. Η συνέχεια θα είναι ακόμη πιο συναρπαστική! Επιδιώκει κάποιος επιστροφή στον εκπαιδευτικό Μεσαίωνα με τέτοιου τύπου απαγορεύσεις; Αναμένω αντιδράσεις του George Siemens…

    • eirini says:

      Κάθε νέο περιβάλλον *ζωής* [τέτοιο είναι το web] προσφέρει δυνατότητες και φέρει κινδύνους.
      Όπως έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιο όμως, ενώ η επικοινωνία και η συνεργασία μέσω των social media δεν είναι απαραίτητη..καθίσταται αναπόφευκτη.
      Γιατί λοιπόν να πρέπει να πάθουμε ώστε να μάθουμε; Ανέκαθεν πίστευα στο : don’t agonize. organize.
      Εκτός αυτού, όπως σωστά αναφέρεις κι εσύ, παντού στον κόσμο [και ειδικά στην Αμερική όπου τίποτε δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτο αλλά και τίποτα στην..τύχη], η χρήση των social media εκπαιδευτικά ήδη θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ διδακτική προσέγγιση.