Το ρητορικό ή όχι ερώτημα εμφανίσθηκε εχθές στα newsletter που λαμβάνω εφόσον δεκάδες σύνδεσμοι οδηγούσαν σε πανομοιότυπα άρθρα που ανακινούσαν ένα θέμα το οποίο έχει πάρει πιθανότατα μεγάλες διαστάσεις.

“Οι εργοδότες ζητούν τους κωδικούς του facebook από υποψήφιους συνεργάτες”

Όταν ανέφερα το περιστατικό στο twitter , οι άμεσες αντιδράσεις ήταν “no way dude!” αλλά κράτησα αποστάσεις θέλοντας να εξετάσω την κατάσταση καλύτερα.

Οι άμεσες αντιδράσεις των χρηστών , οι οποίοι βεβαίως βεβαίως θεωρούν εαυτούς αγίους και αθώους εκ προοιμίου , είναι μάλλον ομιχλώδης αντίληψη σε κάθε πραγματικότητα. Αυτό τουλάχιστον μου έχει δείξει η όποια εμπειρία μου.

Πέραν αυτού, έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε όπως επίσης άλλα τραγουδάμε ως υποψήφιοι συνεργάτες και εντελώς άλλα ως εργοδότες.

Μέσα από αυτές τις πρώτες αντιδράσεις που έλαβα στο twitter όμως μου δόθηκε κι ένας σύνδεσμος ιδιαίτερα ενημερωτικός στο ζήτημα: The right to demand your social passwords [Το δικαίωμα να απαιτούν τους κωδικούς σου] και το εξαιρετικό αυτού του άρθρου έγκειται ακριβώς στο ότι δε “μασά” τα λόγια του , ούτε αποκρύπτει τις αλήθειες που αρνούμαστε να παραδεχτούμε. Απλά, συντάσσει αυτές τις αλήθειες με έναν..φιλικό προς τον χρήστη τρόπο [διότι ως γνωστόν η αλήθεια είναι πικρή και λίγη ζάχαρη απαιτείται σε περιπτώσεις που θέλεις να είσαι συμπαθής]

Κάθισα λοιπόν, μελέτησα το άρθρο και εντόπισα τα κομμάτια εκείνα που πραγματικά δεικνύουν την αλήθεια.

It seems that SOPA and PIPA aren’t enough; it seems the social arena is one area the government, colleges and employers just can’t leave alone.

Οφ κορς. Τα sopa/pipa και τα παράγωγα τους είναι απλώς επίσημες μορφές ..υπενθύμισης ελέγχου. Ουδείς σοβαρός άνθρωπος με ελάχιστη εμπειρία στο ουέμπ, πιστεύει πως δεν υφίσταται λογοκρισία όπως και όλοι γνωρίζουμε πως η παρανομία του download είναι μεν ποικιλότροπα και συχνά ευφάνταστα δικαιολογημένη αλλά δεν παύει να είναι.. παρανομία.

Κάθε τρεις και λίγο λοιπόν “σκάνε” οι “μολότοφ” της τρομοκρατικής υπενθύμισης, επαναστατούν οι χρήστες βιώνοντας κάποιο ντελίριο αντίδρασης, “μαζεύονται” οι παράνομοι διότι το κακό κι αν δεν αφανίζεται, καλό είναι να περιορίζεται κατά διαστήματα ώστε να διατηρείται μια ισορροπία και κατά τα άλλα οι πραγματικές απειλές [επίσης συχνά δικαιολογημένες] υφίστανται στην καθημερινότητα όλων μας χωρίς την σφραγίδα κάποιων βαρύγδουπων ακρωνυμίων.

For years, we’ve warned individuals to guard their social accounts closely. “Employers are including social networks as part of the employer screening process,” we’ve cautioned. “Be very careful what you put on there. Be very careful what you allow your children to put on there. Explain to your kids the necessity of managing their social networks for the future job market.”

Ορίστε η παλαιά αλήθεια ενάντια της οποίας ξαφνικά τώρα επαναστατούμε.

Είναι γνωστό από παλιά -λέει το κείμενο- πως οι εργοδότες παρακολουθούν όσα γράφετε στα κοινωνικά δίκτυα. Προσέχετε πώς εκτίθεστε. Προσέχετε τι επιτρέπετε στα παιδιά σας.

Online privacy is ethereal; it doesn’t really exist.

Οφ κορς και πάλι. Όσο διπλοκλειδωμένο κι αν έχετε το προφίλ σας κι όσους γνωστούς ή άγνωστους κι αν δεχθείτε ως συνδέσεις, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα του διαμοιρασμού [share] ο διαδικτυακός λόγος είναι δημόσιος λόγος , επομένως , εν δυνάμει, ορατός σε τεράστιο εύρος κοινού.

Βέβαια το ζήτημα που έχει ανακύψει στηρίζεται στη “νέα” πραγματικότητα πως οι υποψήφιοι εργοδότες ζητούν τους κωδικούς στην περίπτωση που το προφίλ σας είναι “κλειδωμένο”, μόνο που σε αυτή την περίπτωση η απόκτηση κωδικών δεν τους δίνει μόνο πρόσβαση σε όσα δημοσιεύετε “δημόσια” αλλά και στις ιδιωτικές σας συζητήσεις.

It’s no longer enough to be able to view your public conversations. They want to be in on your private conversations, too

Εδώ θα επισημάνω πως στο τέλος του άρθρου όπου αναφέρονται διάφορα του αμερικανικού Συντάγματος περί ελευθερίας ή ασφάλειας, ακόμα και οι ίδιοι παραδέχονται πως:
The closest amendment to deal with the Facebook issue is the 4th Amendment, but it still has a fair amount of maneuvering room

Υπάρχει περιθώριο ερμηνείας κατά πώς βολεύει, λένε. Μη νομίζετε δηλαδή πως μόνο στην Ελλάδα οι ερμηνείες ποικίλλουν..

Επόμενη αλήθεια η οποία προκύπτει από μεγάλη έρευνα, βεβαιώνει πως το 89% των εταιριών χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα όταν πρόκειται να προχωρήσουν σε προσλήψεις όπως επίσης και το 82% των ανθρώπων που αναζητούν εργασία το πράττουν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Jobvite released a November 2011 survey and infograph (The State of Social Recruiting in 2011). The survey states that 89% of U.S. companies will use social recruiting, while 82% of job seekers use social networks

Η δική μου άποψη:

• Ο διαδικτυακός λόγος είναι δημόσιος λόγος. Είτε έχεις κλειδωμένο προφίλ, είτε όχι.
• Εφόσον ο διαδικτυακός λόγος αναφέρεται σε ποικίλα θέματα, μπορεί κάλλιστα κάποια στιγμή να αγγίξει την εταιρία, την διοίκηση της ή τους συναδέλφους. Ορθώς οι εταιρίες θέλουν να γνωρίζουν πώς εκφράζεσαι στο διαδίκτυο και επί ποίων θεμάτων. Αλλά, αυτό δεν αποτελεί αποκλειστική ευθύνη των υποψήφιων συνεργατών για αυτό το λόγο στην Αμερική όλο και περισσότερες εταιρίες συντάσσουν ειδική Social Media Policy ώστε να γνωρίζουν και οι μεν και οι δε τα όρια της ελευθερίας τους όσον αφορά την εταιρική παρουσία. Εταιρική παρουσία άλλωστε δεν είναι μόνο η παρουσίαση προϊόντων και υπηρεσιών αλλά και τα διαδικτυακά γραφόμενα των συνεργατών είτε αυτά είναι σχετικά με την εταιρία είτε όχι. [Θέλετε να μου πείτε πως δεν έχετε αντιπαθήσει μία εταιρία ή ακόμα κι ένα πολιτικό κόμμα επειδή δεν εκτιμάτε την διαδικτυακή παρουσία κάποιων συνεργατών; Σίριουσλι;]
• Απαγορεύεται η πρόσβαση στις ιδιωτικές συνομιλίες μας [δια ροπάλου αν χρειαστεί]
• Όπως αναφέρει και το άρθρο, ναι μπορείς να χρησιμοποιείς τα κοινωνικά δίκτυα για να ενισχύσεις το καλό προφίλ σου ως πιθανού συνεργάτη αλλά όχι δε θα δημοσιεύσεις αυτό που δεν θα ήθελες να δει η γιαγιά σου.
• Social Media δεν είναι οι χώροι. Αυτοί είναι τα Social Networks. Social Media είναι οι άνθρωποι , οι συμπεριφορές τους και ό,τι αυτές προκαλούν. Ή το συνειδητοποιείς και “κολυμπάς” ανάλογα ή πνίγεσαι.

Και το κορυφαίο του ξένου κειμένου σαν κερασάκι στην τούρτα της νέας πραγματικότητας που αρνούμαστε να παραδεχτούμε πως έσκασε στα μούτρα μας:

Quite simply, the recent developments in social media monitoring by the government, employers and colleges demands you start taking your social account use seriously.