Το DM που έλαβα, έγραφε: «Τι κάνουμε με αυτούς που δεν έχουν facebook, που δε θέλουν να ασχολούνται με το διαδίκτυο; Και δεν αναφέρομαι στη μαμά μου αλλά σε ανθρώπους της ηλικίας μας. Τι κάνουμε με αυτούς;»

Καταρχάς, τι θα πει «τι κάνουμε με αυτούς;». Τίποτα δεν κάνουμε. Τα ενδιαφέροντα μας είναι περιορισμένα, οι κοινοί μας συνδετικοί κρίκοι μη ανατροφοδοτούμενοι και κάθε πρόκληση κοινωνικής συνύπαρξης θα φθίνει αναπόφευκτα εκτός κι αν – τι να πω – μας συνδέει κάποια συγκλονιστική συμβατικότητα.

Από την άλλη πλευρά πρέπει να διακρίνουμε και υποπεριπτώσεις. Υπάρχουν αυτοί που γνωρίζουν, αναγνωρίζουν, ενημερώνονται (ελπίζω όχι αποκλειστικά από την τηλεόραση) και υπάρχουν κι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για αυτή τη σύγχρονη πραγματικότητα της ηλεκτρονικής συνύπαρξης.

Οι άνθρωποι της πρώτης κατηγορίας είναι αρκετά συνειδητοποιημένοι και σχεδόν πάντα αρκετά ενήμεροι με εξαιρετική κριτική σκέψη σε ζητήματα που ανακύπτουν μέσα από το διαδίκτυο. Έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους. Συνήθως δεν έχουν χρόνο να εμπλακούν με τα social αλλά αυτοί είναι ούτως ή άλλως χρήστες. Απλά δε συμμετέχουν άμεσα. Διαμορφώνουν όμως απόψεις στους ένθερμους οπαδούς των social εφόσον μπορούν να συζητούν μαζί τους τα πάντα.

Τους ανθρώπους της δεύτερης κατηγορίας που αρνούνται (συνήθως μάλιστα, πεισματικά) να εμπλακούν με τα social, τους φοβάμαι λίγο. Καταλήγουν νεολουδίτες, σπεύδουν να πιστέψουν κάθε ανοησία που περιέχει τη λέξη «Internet» κι όταν έρχονται στα social (διότι έρχονται τελικά) είναι αυτοί που θα κλικάρουν κάθε ανοησία, θα δεχτούν οπωσδήποτε επίθεση από χάκερς (…), θα απαγορεύουν ρητά και κατηγορηματικά τη χρήση των δεδομένων τους και θα τσακώνονται με τον αλγόριθμο (τον ένα, τον γνήσιο, τον μοναδικό) που δεν εμφανίζει τις δημοσιεύσεις όλων των φίλων τους (που δεν είναι φίλοι αλλά αυτό το ανακαλύπτουν στην πορεία και κλαίγονται με λόγια σοφών που δηκτικά επισημαίνουν το απάνθρωπο των σχέσεων στο «ιντερνέτ»).

Και κάπου εκεί απέναντι τους θα στεκόμαστε εμείς οι «άλλοι», οι «παλιοί» και θα τρομάζουμε – παρ’όλη την έπαρσή μας – όχι επειδή αυτοί οι απίθανοι τύποι είδαν φως και μπήκαν στο διαδίκτυο αλλά επειδή με αυτούς τους απίθανους τύπους που περνάνε αστραπιαία από το «δεν έχω ιδέα» στο «τα ξέρω όλα», συνυπάρχουμε ήδη εδώ και χρόνια στη συμβατική ζωή.

Εφημερίδα Μακεδονία 16/12/2018

 Το πρώτο μου μυθιστόρημα Ρόλοι Δραπέτες

κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.